Ronde-tafel-gesprek over aansprakelijkheid
Een eventbureau krijgt een worst genaamd incentivereis voorgehouden en hapt toe. Steeds vaker organiseren eventbureaus in het buitenland.
En wat is de aftredende SITE Nederland voorzitter Marije Breuker een doorn in het oog? Dat men zich niet realiseert dat de wetgeving op aansprakelijkheid geheel anders is zodra een traditioneel eventbureau over de grens een event of reis uitvoert. Er is in de praktijk veel onwetendheid, veel schouders ophalen. Laksheid. Hoe zit de materie in elkaar? Twee cracks, Marco van der Vlies, Manager Groups, Incentives & Sports bij KRAS NL en Gebert Janssen van de Feest & Event Architect, discussiëren mee aan tafel, onder het genot van vele koppen koffie, prima verzorgd door Kamerijck.
Hoe zit het nu precies ? Als je een event in het buitenland organiseert en je combineert 2 van de 3 ( het vervoer, de overnachtingen, excur- sies ) dan ben je volgens de wet een Tourope- rator. Dan heb je met de klant ook een Neder- landse reisovereenkomst, want je organiseert in vakjargon een pakketreis.
De Nederlandse wet zegt dat je dan voor schade/letsel tijdens de gehele uitvoer van de reis (al dan niet door derden veroorzaakt) aansprakelijk bent. In de praktijk ben je dus bijna altijd touroperator. En ja, ook al stroomt er kokend heet water uit de douche, net op de kamer van jouw klant, en hij verbrandt zich dan is jouw bureau aansprakelijk. Het ergste is als een klant zwaar letsel oploopt, hij niet meer kan werken en met een schadeclaim komt. Een reisverzekering dekt dit overigens niet. Aansprakelijkheid is daarin niet gedekt en je kunt dit recht ook niet zomaar uitsluiten. Dus je bent gewaarschuwd eventbureau want met een evenementenverzekering dek je je niet in!
Marco van der Vlies organiseert op jaarbasis ongeveer 300 incentives en groepsreizen. ‘Bij Kras NL , wij zijn onderdeel van TUI Nederland, zijn daar procedures voor. Uiteraard hebben wij een aansprakelijkheidverzekering. Als wij daarnaast zaken doen met leveranciers moeten wij een aantal stappen doorlopen voor we zaken mogen en kunnen doen. Zoals met een andere DMC, met agenturen, uiteindelijk tot aan de busverhuurder, en de polis moet bij het klantdossier komen. Als we rechtstreeks kun- nen factureren aan een eindklant is daar ge- lukkig een calamiteitenfonds als vangnet. Wij hebben duidelijke en heldere interne procedu- res, al mijn teamgenoten moeten een krabbel voor gezien en nagelezen zetten. Wij hanteren een vrijwaringbeding jegens de betreffende DMC.’
Bron: Eventbranche | November 2011