Column Marije Breuker: ‘live rampenoefening’
Nog een paar dagen en we kunnen een kleine mijlpaal aantikken: 100 dagen in Corona tijd. De 100 dagen evaluatie dateert eigenlijk uit eenzelfde soortige grote depressietijd. Namelijk de eerste 100 dagen van de “New Deal” uit het eerste termijn presidentschap van Franklin D. Roosevelt. Hij lanceerde in 1933 (bij toeval ook in de maand maart) een omvangrijk sociaal en economisch hervormingsprogramma om Amerika uit het slop van een ongekende grote depressie te trekken.
Het leidende idee van de New Deal was dat de regering flink geld in de economie zou pompen om de crisis beheersbaar te houden. Dit allemaal in een frame van 3 H’s: Hulp, herstel en hervorming.
In deze 14-de week ‘live rampenoefening’ lees ik bijna dagelijks faillissementen die in de reisbranche worden aangevraagd, aangevuld met emotionele- en persoonlijke woorden van gedreven collega-ondernemers voor wie de economische gevolgen in Corona niet beheersbaar waren. 100 dagen keihard gewerkt in de overlevingstand om de belangen van de klanten te krachtig te behartigen zonder één cent inkomsten. Ellelange werkdagen zonder contouren die tijdens 100 dagen nevel was neergedaald. Geen tekens van opgeven. Totdat het echt niet langer kon. Alle laatste restjes zuurstof opgebruikt. Ik probeer me in te beelden hoe dat moment voor moet voelen. Het moment dat er geen andere optie meer is dan met alle tegenzin de handdoek in de ring moeten gooien in een eigenlijk tot voor kort gezond bedrijf. ‘dan moet het bedrijf er voor de crisis er ook al niet goed voor hebben gestaan’ roepen de criticasters weleens. In de reisbranche gaat dat niet op. Het volledige risico van calamiteiten ligt volgens de richtlijn pakketreizen bij de touroperator en dat is nou juist een grote weeffout geweest. Repatriëren, extra overnachtingen, restitutie van aanbetalingen aan de klant terwijl dit geld al lang vaststaat in het buitenland. Het is onmogelijk om met veel te kleine marges deze oefening vol te houden. De grote evaluatie staat ‘pas’ voor januari op de agenda in Brussel. Onbegrijpelijk. Een agendapunt voor de hervorming!
Deze week schikt Transavia.com met betrekking tot de vouchers. Het heeft dus 100 dagen geduurd voordat Transavia doet wat het al vanaf het begin had moeten doen. Ik weet niet wat het is bij Transavia maar hun communicatie, probleemoplossend denken en meedenken met de klant zijn schrikbarend en ver beneden de maat. Vele beleidswijzigingen, geen regie, geen inlevingsvermogen. Als tussenpersoon is het beschamend en gewoon niet uit te leggen aan de klanten. Het zou mooi zijn als Transavia de corona evaluatie aangrijpt om broodnodige veranderingen door te voeren.
Deze week rijden de touringcars massaal toeterend Den Haag binnen. Deze branche staat nagenoeg ook stil. Ik begrijp hun frustratie helemaal, zeker in relatie tot wat al wel weer mag. De logica ontbreekt zo terecht.
Ik lees deze week dat Corendon, begin 2020 nog hard op weg naar haar beste jaar ooit, noodgedwongen een kwart van haar personeel moet ontslaan. ‘Een verloren en rampzalig jaar’ koppen de media. Het voorbeeld van Corendon vertegenwoordigd zoveel soortgelijke gevallen in de reisbranche. Gelukkig is er hulp uit het New Deal 3.0 plan waardoor erger voorkomen is.
100 dagen Corona tijd. Ik vraag me af of dingen structureel anders zullen worden. Niet alles uit de New Deal van 90 jaar geleden was een succes. Natuurlijk kwam er tegenwerking en dat zie ik nu ook op social media voorbijkomen. Iets met 1,5 meter en wettelijke beperkingen in het grondrecht. Onze tak van sport draait op energievolle verbindingen. Ondanks grote dankbaarheid voor het nationale hulpprogramma, laten we vooral – met in achtneming van wat onvermijdelijk is – deze 100 dagen evalueren wat wel kan en logica omvat. Dan kunnen velen mensen in deze branche weer ‘normaal’ aan de slag.
Op verzoek van MICE & Business Travel houdt Marije Breuker, oprichter van Motivation Travel een wekelijks dagboek bij over haar ervaringen tijdens de coronacrisis. Dit is deel 4.